Psychologia, jako dyscyplina naukowa, dąży do zrozumienia ludzkiego zachowania i procesów psychicznych. Jest to stosunkowo nowa dziedzina nauki, która pojawiła się pod koniec XIX wieku. Jednak korzenie psychologii sięgają czasów starożytnych, kiedy to filozofowie i uczeni starali się zrozumieć naturę ludzkiego umysłu. Starożytni Grecy byli pierwszymi, którzy próbowali zrozumieć ludzką psychikę. Sokrates i Platon wierzyli, że dusza jest nieśmiertelna i że jest odpowiedzialna za ludzkie zachowanie. Arystoteles natomiast uważał, że dusza nie jest oddzielona od ciała i że jest odpowiedzialna zarówno za zachowania dobrowolne, jak i mimowolne. Wierzył również, że umysł i ciało są ze sobą połączone i że jedno nie może istnieć bez drugiego. W średniowieczu studia nad psychologią były w dużej mierze ignorowane. Skupiano się na religii i filozofii, a psychologia była postrzegana jako gałąź teologii. Jednak w XVII wieku francuski filozof René Descartes zaproponował koncepcję dualizmu, która sugerowała, że umysł i ciało są odrębnymi jednostkami.
W oświeceniu XVIII wieku nastąpiło ponowne zainteresowanie studiami nad psychologią. Francuski filozof, Jean-Jacques Rousseau, twierdził, że ludzie są z natury dobrzy, ale są skorumpowani przez społeczeństwo. Szkocki filozof, David Hume, zaproponował, że cała wiedza pochodzi z doświadczenia zmysłowego. Niemiecki filozof, Immanuel Kant, zaproponował, że umysł jest skonstruowany w pewien sposób i że ta struktura wpływa na sposób, w jaki postrzegamy świat. Ta idea była prekursorem badań nad percepcją, która jest głównym obszarem badań w psychologii. Powstanie psychologii jako dyscypliny naukowej często przypisuje się Wilhelmowi Wundtowi, który w 1879 roku założył w Lipsku pierwsze laboratorium psychologiczne. Wundt wierzył, że psychologia powinna być badana przy użyciu metod naukowych, a nacisk powinien być położony na badanie świadomego doświadczenia. Podejście Wundta do psychologii, znane jako strukturalizm, miało na celu zrozumienie struktury umysłu poprzez rozbicie świadomego doświadczenia na jego podstawowe elementy. Jego metody obejmowały introspekcję, w której uczestnicy byli proszeni o opisanie swoich świadomych doświadczeń podczas wykonywania określonych zadań. Inną wpływową postacią we wczesnej historii psychologii był William James, amerykański psycholog, który założył pierwsze laboratorium psychologiczne w Stanach Zjednoczonych na Uniwersytecie Harvarda. James uważał, że psychologia powinna skupić się na badaniu zachowania, a nie świadomego doświadczenia. Zaproponował ideę funkcjonalizmu, która sugerowała, że celem umysłu jest dostosowanie się do środowiska. Inne wczesne szkoły psychologii obejmowały behawioryzm, który skupiał się na badaniu obserwowalnych zachowań, oraz psychoanalizę, która skupiała się na badaniu nieświadomego umysłu. Ruchowi behawiorystów przewodzili John Watson i B.F. Skinner, którzy wierzyli, że wszystkie zachowania są wyuczone przez środowisko. Uważali oni, że psychologia powinna badać tylko obserwowalne zachowania, a nie procesy psychiczne. Ruch psychoanalityczny był prowadzony przez Zygmunta Freuda, który zaproponował, że nieświadomy umysł jest odpowiedzialny za wiele ludzkich zachowań. Uważał, że umysł składa się z trzech części: świadomej, przedświadomej i nieświadomej. Psychoanaliza starała się odkryć nieświadome motywy zachowań poprzez takie metody jak swobodne skojarzenia i analiza snów. W XX wieku psychologia nadal się rozwijała i rozszerzała. Pojawiły się nowe szkoły myślenia, w tym psychologia humanistyczna, która skupiła się na badaniu siebie i rozwoju osobistego, oraz psychologia poznawcza, która skupiła się na badaniu procesów umysłowych, takich jak percepcja, pamięć i rozwiązywanie problemów. Obecnie psychologia jest zróżnicowaną i dynamiczną dziedziną, obejmującą szeroki zakres subdyscyplin i specjalności. Psychologowie wykorzystują różne metody badawcze, w tym badania eksperymentalne, ankiety i badania obserwacyjne, aby zrozumieć ludzkie zachowanie i procesy umysłowe.
